انتشار خبر اختصاص یکصد میلیون تومان به هر یک از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، با واکنش منفی بسیاری از مردم روبرو شد؛ چرا که ملت از وکلای خود ساده زیستی و پرهیز از رفاه طلبی را انتظار دارد تا با لمس بهتر مشکلات جامعه، برای حل آن ها گام هایی اساسی و کاربردی بردارند. طبیعی است نماینده ای که در یک قلم، هشتاد میلیون تومان برای تامین هزینه مسکن و بیست میلیون تومان برای تهیه خودرو از بیت المال دریافت می کند، هرگز نخواهد توانست درد و رنج مستاجران و اقشار آسیب پذیر را به درستی لمس کند و در نتیجه نمی توان از وی انتظار داشت تا با قاطعیت و جدیت از ابزارهای در اختیار قوه مقننه برای حل معضل مسکن و مشکلات فراوان مشابه بهره گیرد و رسیدگی به مسائلی از این دست را در اولویت قرار دهد. البته تعجب آور نیست اگر بسیاری از نمایندگان محترم برخورداری خود و خانواده محترمشان از امکانات را لازمه فراغت خاطر برای پرداختن بهتر(!) به مسوولیت های خویش به شمار آورند و بدین وسیله فرار از ساده زیستی و افتادن تدریجی در دام رفاه طلبی را توجیه کنند ؛ اما شایسته تر آن است که دست کم در دوران حضور در مجلس شورای اسلامی با قرار دادن زندگی خود در سطح اقشار محروم جامعه ، مشکلات واقعی را از نزدیک و با گوشت و پوست خویش حس کنند. به راستی نماینده ای که هشتاد میلیون تومان ودیعه مسکن دریافت می کند چگونه خواهد توانست درد و رنج جوانی را درک کند که هنوز از تهیه مبلغی ناچیز برای تامین اجاره بهای یک منزل محقر در دورافتاده ترین نقطه شهر هم ناتوان است؟! معروف است که شیخ انصاری - از مراجع بزرگ- به رغم برخورداری از وجوهات فراوانی که مقلدین در اختیارش قرار می دادند، بسیار ساده زندگی می کرد و هنگامی که با اعتراض همسر خود روبرو شد در پاسخش فرمود: پول کافی برای دستگیری از بینوایان و محرومان در اختیار ندارم.پس چه بهتر که همچون آنان زندگی کنم تا آن ها با دیدن وضع زندگی من امیدوار شوند و به جای حسرت خوردن ، بگویند زندگی مرجعمان هم مثل خود ما است. مقام معظم رهبری در پیام خویش به مناسبت آغاز به کار مجلس هشتم فرمودند:« نماینده ملت از جنس ملت است. شما نه از قصرهای رفیع و خاندان های اشرافی، که از متن مردم، از مدرسه و حوزه و دانشگاه،‌ و از میدان‌های کار به مجلس گسیل شده‌اید. این رابطه و این منش را پاس بدارید و برای خود نگاه دارید. خوی اشرافی و گرایش به اسراف و طعمه انگاشتن این مسئولیت، بلای بزرگی است که گاه مردمِ سابقاً نجیب و پارسا هم ممکن است نتوانند خود را از آن برحذر بدارند. همه باید به شدّت مراقب خویش باشیم و دوره‌‌ مسئولیت خود را، حسنه‌ای ماندگار، و نه سیئه‌ای دامنگیر، بسازیم.» در پایان تذکر این نکته ضروری است که در بین نمایندگان مجلس ، انسان های شریف و گمنامی نیز هستند که به عهد خود با ملت وفادار مانده و با ساده زیستی مثال زدنی به خدمتگزاری مشغولند. جانباز شیمیایی حجت‌الاسلام سید جلال یحیی‌زاده (عضو کمیسیون فرهنگی مجلس) نمونه ای از این خدمتگزاران صادق و بی ادعا است؛